Plaats Margarethastraat 17, Ittervoort.
Beek Itterbeek
Route: de molen ligt niet aan een fietsroute
Deze watermolen stamt uit het jaar 1648 en omschreven als “een fraai dorpshuis als molenaarswoning”. Ze was vóór 1794 nauw verbonden met het vorstendom Thorn. In het midden van de 19e eeuw werd aan de Provincie een verzoek ingediend voor de oprichting van een oliemolen. Vanaf 1852 tot 1960 volgden meerdere eigenaren elkaar op, waarbij diverse veranderingen en verbouwingen tot stand kwamen. Tot in de jaren zestig werd de molen als zodanig nog gebruikt. Het waterrecht werd verkocht en het maalbedrijf opgeheven. Na 1970 heeft het molengebouw een woonbestemming gekregen.
Ittervoort en zijn molens waren voor de Franse tijd (1795-1813) nauw verbonden met het vorstendom Thorn. Al in 1252 werd door zuster Elisabeth een erflast van 18 malder rogge op de molen gelegd ten gunste van de kerk van Thorn. In 1338 gaf de abdis de molen in erfpacht uit en uit de bepalingen blijkt dat ook een oliemolen aanwezig was.
De oliemolen moet later opgeheven zijn want in 1854 wordt de inrichting van een oliemolen aangevraagd voor de Luyensmolen, naast de bestaande korenmolen. Sindsdien heette de watermolen in de volksmond de Oliemolen. De oliemolen blijkt klein te zijn geweest, de lopers van de kollergang hadden een middellijn van 1,20 m en een dikte van 32 cm. Meestal zijn de stenen resp 1,60-1,80 m en 45-55 cm.
kempenbroekmolens 